- беайб
- [بي عيب]1. бенуқсон, беиллат2. бегуноҳ, маъсум
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
беайбӣ — [بي عيبي] бегуноҳӣ, гуноҳ (айб) надоштан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
барӣ — [بري] кит. пок, холӣ, дур аз чизе, орӣ; барӣ аз айб будан айб надоштан, беайб будан; барӣ шудан аз чизе пок шудан аз чизе … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бароат — I [برائت] а. кит 1. пок шудан аз айб ва тӯҳмат 2. покӣ, бегуноҳӣ, беайбӣ II [براعت] а. кит. фазилат, бартарӣ, маҳорат, кордонӣ; бароати истеҳлол адш. чанд лафзе ё иборае дар ибтидои китоб ё қасидаву маснавӣ, ки мақсад ва мароми шоирро маълум… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бегунаҳ — (бегуноҳ) [بي گنه // بي گناه] он ки ҷурм надорад, гунаҳгор нест, беайб, маъсум ◊ мусичаи бегуноҳ он ки худро беайбу бечора нишон медиҳад … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бегуноҳӣ — [بي گناهي] бегуноҳ будан, гуноҳ надоштан, беайбӣ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
безарар — [بي ضرر] 1. чизе (коре), ки зиён ва нуқсон надорад, бенуқсон, беайб 2. касе (чизе), ки аз вай ба касе (чизе) зиёне намерасад: одами безарар, доруи безарар; безарар кардан қобилияти зиёнрасонии чизе ё касеро аз байн бурдан; коре кардан, ки осебе… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бенуқсон — [بي نقصان] бекамбудӣ; беиллат, беайб: кори бенуқсон … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бетақсир — [بي تقصير] кит. бегуноҳ, беайб … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
бетақсирӣ — [بي تقصيري] бенуқсонӣ, бегуноҳӣ, беайбӣ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
беҷирм — [بي جرم] гуфт. он чи нақсе надорад, беиллат, беайб, ҳеҷ доғу лаккае надошта: зардолуи беҷирм, чеҳраи беҷирм … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ